RECENZJA: „Spółdzielnia starców” Przemysław Budziński

Książka Spółdzielnia starców autorstwa Przemysława Budzińskiego zabiera czytelnika w świat starzejących się mieszkańców niewielkiej wsi. Życie tam toczy się wolno każdego dnia przynosząc te same, powtarzalne wydarzenia. Jest to książka w nietypowy sposób łącząca elementy kryminału, społecznego dramatu oraz komedii. Pozorna monotonia zostaje przerwana, kiedy starsi bohaterowie postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce, co ostatecznie prowadzi do sytuacji zabawnych i zaskakujących.

Fabuła koncentruje się wokół grupy seniorów zmagającej się z problemami typowymi dla ludzi w podeszłym wieku, takimi jak: samotność, poczucie bycia niepotrzebnym czy podupadające zdrowie. Założona przez nich spółdzielnia ma na celu wzajemne wsparcie, a także wprowadza ich w świat nielegalnych działań. Autor wyśmienicie ukazuje jak starsi ludzie z odpowiednia dawką motywacji mogą odnaleźć nowy sens życia. Z humorem, ciepłem i empatią kreśli sylwetki swoich bohaterów, którzy mimo wieku i ograniczeń potrafią odnaleźć w sobie zapał do działania.

Dzięki licznym elementom satyrycznym czytelnik może spojrzeć na życie starszych ludzi z innej perspektywy. Przy tym, Budziński nie unika tematów trudnych związanych ze starością, co nadaje powieści refleksyjny ton.

Spółdzielnia starców łączy w sobie głębsze przesłanie z elementami rozrywki. Autor podkreśla, że starość nie musi być czasem rezygnacji lecz okresem nowych wyzwań i przygód. Książka przypadnie do gustu miłośnikom lekkiej literatury, a także czytelnikom szukającym czegoś więcej niż prostej rozrywki.