RECENZJA: „Ostatni lot. O tych, którzy 11 września 2001 roku podjęli walkę z terrorystami” Jere Longman

11 września 2001 roku – data, która wyryła się w umysłach rzeszy ludzi na całym świecie. To właśnie wtedy miał miejsce zamach na World Trade Center oraz Pentagon. Niewielu jednak zdaje sobie sprawę, że historia mogła skończyć się jeszcze bardziej tragicznie: ostatnim celem miał być Waszyngton. Lot nr 93 jednak nigdy nie uderzył w Biały Dom – rozbił się w Pensylwanii. Pasażerowie tamtego samolotu 11 września uratowali tysiące ludzkich istnień. To właśnie o nich jest książka Ostatni lot. O tych, którzy 11 września 2001 roku podjęli walkę z terrorystami autorstwa Jere Longmana.

Na początku książki poznajemy sylwetki pasażerów. Dowiadujemy się jakimi ludźmi z charakteru byli, co robili zawodowo, kim się otaczali. Mamy również okazję prześledzić okoliczności, w jakich kupowali bilety na feralny lot, a także ich wiadomości z ostatnich minut życia. Dzięki temu możemy zobaczyć w pełnej krasie ich niezwykłą odwagę – pomimo lęku, strachu przed śmiercią, postanowili działać, a nie biernie podporządkowywać się losowi.

Ciekawym aspektem jest również poznanie działań terrorystów od samego początku. Możemy zagłębić się w ich motywacje, zastanowić się, jaka niebezpieczna idea jest w stanie człowieka tak omamić, by poświęcić własne życie oraz setek niewinnych ofiar na rzecz jej ziszczenia.

Niestety książce, mimo podjęcia naprawdę ważnego tematu, można kilka rzeczy zarzucić. Przede wszystkim bardzo przeszkadza jej styl i forma. Z urywków rozmów autor nawet nie stara zrobić się czegoś w rodzaju „fabuły”. Przeplata historie dziesiątek osób, które oczywiście trudno zapamiętać, a tym bardziej rozróżnić. Dodatkowo próbuje w mało rzetelny sposób osądzić, którzy konkretni pasażerowie stawili opór zamachowcom – opiera się na portretach przedstawionych przez bliskich ofiar, a więc raczej stronniczych.

Gwoździem do trumny jest właściwie brak wyjaśnienia całego wydarzenia. Autor tak naprawdę nie posiadał dostępu do materiałów innych niż wiadomości przesłane przez pasażerów. Nie wysłuchał nagrań z czarnej skrzynki, więc tym bardziej nie miał prawa wiedzieć, co się właściwie wydarzyło. Przez to czuć, że publikacji czegoś brakuje. Być może gdyby poczekał jeszcze kilka lat, nowe fakty ujrzałyby światło dzienne, a cała historia mogłaby się dopełnić. Wystarczyło tylko troszeczkę cierpliwości.

Krystyna Kapelewska – miłośniczka wszelkiej literatury. W kreatywny sposób próbuje łączyć swój ścisły umysł z pasją do języka polskiego.