Recenzja: „Głusza” Anna Goc

Reportaż Anny Goc pt. „Głusza” podejmuje tematykę osób głuchych – ich życia wśród słyszących, ograniczeń, z którymi się zmagają oraz braku podstawowych praw.

Gdybym, przed przeczytaniem tej książki, została zapytana o najlepszy sposób komunikowania się z niesłyszącymi, powiedziałabym o języku migowym i o ewentualnym pisaniu informacji na kartce. Kiedy myślałam o realiach życia osób głuchych, nie wydawały mi się takie straszne – w końcu „mówić przecież umieją, a w razie czego poczytają sobie książkę”. Bardzo się myliłam. Moje spojrzenie było oczywiście pełne ignorancji i miało podłoże w zwyczajnym braku informacji. Wiem, że nie jestem odosobnionym przypadkiem. Wielokrotnie przecież, widząc migającego tłumacza w telewizji, stwierdzaliśmy, że głusi na pewno rozumieją cały przekaz. Nic bardziej mylnego.

Reportaż opowiada o tych i innych stereotypach. Zwraca uwagę m.in. na słaby dostęp do edukacji osób niesłyszących czy mały odsetek wykwalifikowanych tłumaczy. „Głusza” wyjaśnia pewne sprawy – mówi o dwóch polskich językach migowych, trudnościach dzieci głuchych przy uczeniu się mówienia, ignorancji systemu szkolnictwa. „Głusza” to książka o realiach, wręcz egzotycznych, nieodkrytych przez ogół społeczeństwa. To lektura, dzięki której można zauważyć problemy mniejszości w ogóle. Polecam wszystkim, którzy chcą być świadomymi i empatycznymi ludźmi.

Krystyna Kapelewska – miłośniczka wszelkiej literatury. W kreatywny sposób próbuje łączyć swój ścisły umysł z pasją do języka polskiego.