RECENZJA: „Leonardo da Vinci” Walter Isaacson

Leonardo Da Vinci. Geniusz. Autor niesamowitych dzieł malarskich i tego najsłynniejszego – Mona Lisy. To właśnie opisania jego życia, podjął się Walter Isaacson, który jest znanym, chociażby z publikacji o Stevie Jobsie, i cenionym autorem biografii.

Książka dostarcza ogromu wiedzy na temat mistrza Da Vinciego. Przed jej przeczytaniem miałam go głównie za malarza i człowieka wymyślającego maszyny niemożliwe do stworzenia w tamtych czasach. Teraz wiem, że był kimś znacznie bardziej niesamowitym. Nie malarzem. Nie tylko. Przede wszystkim naukowcem. Prowadził sekcje zwłok, dzięki którym odkrywał rzeczy rewolucyjne, fundamentalne dla współczesnej medycyny. Szkoda tylko, że brakowało mu zapału do opublikowanie wyników swoich badań. Być może bylibyśmy dziś w rozwoju medycyny o wiek do przodu.

Oczywiście jego zasług artystycznych także nie należy odbierać. To, w jaki sposób operował światłocieniem, perspektywą, jak umiał oddać ruch – było na tamte czasy czymś oszałamiającym. W publikacji Isaacsona znajdziemy wiele tego typu szczegółowych, technicznych opisów. W pewien sposób zawęża to grono potencjalnych czytelników. Podejrzewam, że nie każdy bez wiedzy z zakresu historii sztuki, będzie w stanie dotrwać do końca książki. Trzeba mieć troszkę motywacji i chęci poznania losów słynnego geniusza.

Biografia Leonarda Da Vinci to około 700 stron, druku drobną czcionką z fragmentami specjalistycznej wiedzy. Tu mogłoby się zrodzić pytanie, po co właściwie po nią sięgać. Odpowiedź jest niezbyt zaskakująca, ale wciąż ważna: życie Leonarda uczy, że bez wykształcenia, polegając tylko na doświadczeniach, można osiągnąć niesamowite rzeczy. Trzeba tylko ciekawości świata, nawet w pytaniu – dlaczego niebo jest niebieskie – oraz cierpliwości w podążaniu za swoimi pasjami. Myślę, że ta piękna puenta to właściwie najważniejszy aspekt całej tej historii.

Krystyna Kapelewska – miłośniczka wszelkiej literatury. W kreatywny sposób próbuje łączyć swój ścisły umysł z pasją do języka polskiego.